Η αλήθεια είναι ότι λατρεύω το καλοκαίρι όσο καμία άλλη εποχή του χρόνου και οι δικοί μου άνθρωποι το γνωρίζουν καλά αυτό! Το αγαπώ τόσο, διότι μου δίνει την δυνατότητα να δω και να χαθώ με το βλέμμα μου στο απέραντο γαλάζιο χρώμα του ουρανού και στο βαθύ μπλε χρώμα της θάλασσας, να περπατήσω, να απομονωθώ από την καθημερινότητα, να ονειρευτώ και να μετρήσω τους προσωπικούς και επαγγελματικούς μου στόχους!

Φέτος, οι διακοπές μου, πέρα από τους καινούργιους προορισμούς που προστέθηκαν, παρέμειναν και θα παραμείνουν κάποιοι σταθεροί, που δεν τους αλλάζω με τίποτα. Ένας από αυτούς, είναι και τα Καμένα Βούρλα, ένα από τα πιο δημοφιλή καλοκαιρινά θέρετρα της Στερεάς Ελλάδας. Οι περισσότεροι έρχονται εδώ για τα ιαματικά λουτρά, την άρτια υποδομή ενός καταξιωμένου ιαματικού προορισμού, που ως τέτοιος έχει μάλιστα προβληθεί, τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι πιο ψαγμένοι όμως ξέρουμε και αναζητούμε την μαγεία του μοναδικού αυτού τοπίου, την αλώβητη φύση, την ιστορία και τις μνήμες αυτού του τόσο ξεχωριστού τόπου. Ναι, τα Καμένα Βούρλα, δεν είναι ένας προορισμός που μπορείς εύκολα να σβήσεις, από την λίστα των καλοκαιρινών σου διακοπών!

Μέσα στους πολλούς αριθμημένους λόγους που το επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι είναι και ο κύριος Παναγιώτης, ο καλαμποκάς, ο φίλος μου, που η αλήθεια είναι ότι με περιμένει πάντα κάθε Αύγουστο, να περάσω να τον δω και να γευτώ τα υπέροχα καλαμπόκια του! Για μένα είναι τα πιο νόστιμα, τρυφερά, γλυκά καλαμπόκια που έχω φάει ποτέ!

Ενδεχομένως, όσοι διαβάσετε  το άρθρο μου, να αναγνωρίσετε το πρόσωπο για το οποίο μιλώ αλλά ακόμα και εσείς που δεν τον αναγνωρίζετε, εάν σας βγάλει ο δρόμος προς τα Καμένα Βούρλα, (τις απογευματινές ώρες βρίσκεται απέναντι από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα) είναι ευκαιρία να τον γνωρίσετε και μαζί με αυτόν και την πραμάτεια του, τα καλαμπόκια δηλαδή!

Πάντα από μικρό παιδί που η μητέρα μου, μου αγόραζε καλαμπόκι από τους πλανόδιους πωλητές στο Θησείο ή στο Μοναστηράκι στην κυριακάτικη βόλτα μας, έτρεφα έναν σεβασμό στο πρόσωπό τους, διότι πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι βιοπαλαιστές, αψηφώντας το κρύο ή τη ζέστη, είναι τόσο αληθινοί, τόσο ειλικρινείς που αξίζει και μόνο να τους ακούσεις, να σου διηγούνται πολλές ιστορίες της δουλειάς τους!

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο δικός μου καλαμποκάς, ο κύριος Παναγιώτης από το Καινούργιο Λαμίας (πάντα μου αναφέρει το χωριό του με καμάρι και περηφάνια). Φέτος, τον βρήκα στα καλύτερα του, διότι η παραγωγή του αραβόσιτου ήταν αρκετά μεγάλη σε όγκο, ξεπερνώντας τις προσδοκίες του. Αυτό σήμαινε, περισσότερα καλαμπόκια και περισσότερο ζεστό χρήμα στην τσέπη του.

Το καλύτερο όμως σας το αφήνω για το τέλος! Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα όταν τον συνάντησα, ήταν ότι στην φουφού που ψήνει τα πεντανόστιμα καλαμπόκια του, υπήρχε μία ταμπέλα με την διατροφική αξία του καλαμποκιού! Ουπς… σκέφτηκα, επιτέλους ένας άνθρωπος που πουλάει μεν καλαμπόκια αλλά μιλάει για την θρεπτική τους αξία, απλά και κατανοητά, για το πόσο ωφέλιμα είναι για τον ανθρώπινο οργανισμό!

Ίσως να είναι η αρχή μιας  νέας εποχής, που ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει επιτέλους, πόσο σημαντική είναι η τροφή του όχι μόνο λόγω της επιβίωσης του αλλά η τροφή ως μέσο επίτευξης της καλής του υγείας! Τελικά, όλοι μας (ειδικοί της διατροφής ή μη) μπορούμε να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι, ώστε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο και πιο υγιή!!!

«Κύριε Παναγιώτη, το ραντεβού μας ανανεώνεται για τον Αύγουστο του 2019! Θα αναμένω με αγωνία το περιποιημένο καλαμποκάκι μου και μην ξεχάσετε το καθιερωμένο σύκο – κέρασμα»!