Η ιστορία των ζυμαρικών αποτελείται από πολλούς μύθους και ιστορίες. Τα βασικά τους συστατικά, το νερό και το σιτάρι είναι τόσο κοινά που δεν μπορεί να τους αποδοθεί μία και μόνο καταγωγή.

Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρετε ότι ο ‘Ήφαιστος είχε φτιάξει ένα εργαλείο που έφτιαχνε κορδόνια από ζύμη. Οι Αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν αποξηραμένα παρασκευάσματα από αλεύρι με λάδι και κρασί και τα τοποθετούσαν στους τάφους των νεκρών. Στην Βυζαντινή αυτοκρατορία σερβίρονταν ως γλυκό με μέλι και κανέλλα, τα λεγόμενα “μελομακάρονα”. Υπάρχουν αρκετές αναφορές, οι οποίες τοποθετούν την καταγωγή των ζυμαρικών σε διάφορες χώρες όπως στους οικισμούς των Ετρούσκων, στην αρχαία Κίνα και στον Αραβικό κόσμο.

Η πρώτη ολοκληρωμένη συνταγή ζυμαρικών καταγράφεται τον 15^ο αιώνα στο βιβλίο του μάγειρα Martino de Como και αργότερα στα κείμενα του Bartolomeo  Sacchi όπου αναφέρει ότι τα ζυμαρικά πρέπει να βράζονται όσο διαρκούν 3 “Πάτερ Ημών”.

Τον 18^ο αιώνα, τα ζυμαρικά αρχίζουν να γνωρίζουν μεγάλη άνθιση. Η ανάμειξη τους γινόταν με τα πόδια όπως το πάτημα των σταφυλιών μέχρι όπου ο  βασιλιάς Φερδινάνδος ανέθεσε στον Cesare Spadaccini  την κατασκευή ενός μηχανήματος που θα αναμείγνυε την ζύμη. Μέχρι τότε, τα ζυμαρικά συνδυάζονταν με τυρί και πιπέρι και τρώγονταν με τα χέρια. Με την εισαγωγή της ντομάτας στο Νέο Κόσμο, αρχίζουν να εμφανίζονται και οι πρώτες σάλτσες που συνόδευαν τα μακαρόνια, ενώ δεν άργησε να χρησιμοποιείται και το πιρούνι με τα τέσσερα δόντια.

Σήμερα, τα ζυμαρικά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής μας. Μικροί και μεγάλοι απολαμβάνουν τις παραδοσιακές συνταγές αλλά και παραλλαγές τους ανάλογα με τις ιδιομορφίες, τα γούστα και την κουλτούρα της κάθε χώρας.

Ευαγγελία Κοντούρη

Γεωπόνος, Επιστήμων Τεχνολόγος Τροφίμων

Επιστημονική Συνεργάτης Light Life

[title size=”2″]Contact Me[/title]